ΜΕΔΟΥΣΑ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ “Τα καλύτερα 2011- 2012”

Γιάννης Τζερμιάς, Ελένη Ζούνη,

Μαρία Βλαντή, Λίνα Μπέμπη

14 Ιουνίου – 27 Οκτωβρίου 2012

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Παρασκευή 12:00 – 21:00 - Σάββατο 11:00– 16:00

Η Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης θα παραμένει κλειστή τα Σάββατα από 16 Ιουνίου έως 31 Ιουλίου καθώς και όλο τον Αύγουστο.

ΜΕΔΟΥΣΑ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ, Ξενοκράτους 7, 10675, Αθήνα,

Τηλ. 210 7244552, Fax; 210 7223605, 10675, Αθήνα, e-mail: medusa9@otenet.gr - www.medusaartgallery.com

 

Την Πέμπτη 14 Ιουνίου στις 8 το βράδυ η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει στην Μέδουσα

Αίθουσα τέχνης “Τα καλύτερα 2011 - 2012”. Στην έκθεση θα παρουσιαστεί μια επιλογή των καλύτερων έργων που εκτέθηκαν τηνπερίοδοαυτή.

Τα έργα του Γιάννη Τζερμιά με τίτλο, Οιδίπους: “Εικόνες μετά την τύφλωση» ,παραπέμπουν στην αιώνια πάλη και εναλλαγή, του φωτός και του σκότους, που με αυτά ο ζωγράφος εικονοποιεί τις μνήμες του τραγικού ήρωα.

Σε πίνακες και σχέδια, μικρών και μεγάλων διαστάσεων, ταξιδεύει τον θεατή, στον τονικό χωροχρόνο του ήρωα, με έργα σύμβολα, μέχρι της τελικήςκάθαρσης.

Η Ελένη Ζούνη, ξεκίνησε πριν 6 χρόνια την έρευνα της, με σχέδια- αναφορές σε ζωγραφικά έργα του παρελθόντος, όπου το στιγμιαίο Άγγιγμα φαίνεται να είναι ο κωδικός, για την ερμηνεία της εικόνας.

Χρησιμοποιώντας διαφορετικά υλικά, ζωγραφίζει και μεταφέρει στην σύγχρονη πραγματικότητα την έννοια Άγγιγμα- Ενασχόληση με αυτό που μας περιβάλλει, με αυτό που συμβαίνει τώρα . Είναι όμοιες, κυκλικές διαδρομές καταστάσεων και αισθημάτων στον Χρόνο.

Με το γενικό τίτλο «Επίφαντα» η Μαρία Βλαντή βρίσκεται στην πορεία μιας αναζήτησης, όπου πλάθει, αναπτύσσει, ανακαλύπτει και επινοεί την μοναδικότητα μιας «εν τω γίγνεσθαι» πλαστικής που τελικά μορφοποιείται σε ένα μονολιθικό σχηματισμό. Έναν σχηματισμό σε αφηρημένη μορφή, που όμως παραπέμπει το θεατή σε κόσμους γνώριμους και οικείους του. Η καλλιτέχνης, παρουσιάζει γλυπτά μεγάλου μεγέθους, δουλεμένα σε πηλό.

Η Λίνα Μπέμπη παρουσιάζει μια σειρά από 300 περίπου σχέδια με μολύβι σε χαρτί Α4, η οποία βασίζεται στα τετράδιαεργασίας που κρατάει ανελλειπώς εδώ και πολλά χρόνια. Ενα πλούσιο όσο και ετερόκλητο οπτικό υλικό με αναφορές σε προσωπικές εμμονές, στην ιστορία της τέχνης και στην επικαιρότητα , μετατρέπεται σε σιλουέτες και, σαν θίασος σκιών, ξεδιπλώνει σε χρονολογική παράταξη μία προσωπική συμβολική αφήγηση που σχολιάζει με πικρό χιούμορ ατομικές και συλλογικές αγωνίες.